3e jaar, semester 5;
Na een fijne
zomervakantie zat ik vol goede moed om er weer tegen aan te gaan. Ik
zat lekker in mijn vel en had er weer zin in, meer dan dat ik had aan
het begin van het vorige jaar. De reden waarom ik mij zo voelde was
mede omdat ik sinds een paar maanden een vriend had (inmiddels niet meer) en ook omdat ik,
ondanks dat het niet zo geweldig ging het vorige jaar, er toch wel
het een en ander van had geleerd. Ik had geleerd dat ik mij niet zo
zorgen hoefde te maken over wat mensen zouden kunnen denken over mijn
werk en om gewoon te doen. En op die manier was ik ook van plan om
het 3e jaar mee te beginnen. Nieuw jaar, nieuwe kansen.
Ik begon met een aantal
kleine aquarelletjes. De afbeeldingen die ik daarvoor gebruikte had
ik al een keer eerder het vorige jaar gevonden en ook gebruikt.
Aquarellen is voor mij nu een manier geworden om ergens mee te
beginnen of mee door te gaan als ik het even niet meer weet. In de
tussentijd, had ik afbeeldingen gevonden van een band genaamd 'The
Kills' op het internet. Die site waar ik ze op vond zit ik al een
tijdje op. Op die site maak je een soort blog, op welke manier je
wilt. Zelf zet ik er foto's neer van dingen die ik interessant vind;
foto's van bands, films, schilderijen, quotes enz. Zo ben ik dus aan
die afbeeldingen gekomen. Ik was wel vaker foto's van hun
tegengekomen, maar had er nooit aan gedacht om ze te gebruiken voor
mijn werk.
De foto's van
muzikanten die ik in het tweede jaar had gebruikt waren vaak promotie
foto's. Foto's die geposeerd waren en dus een statische lading
hadden. De foto's die ik van het internet had geplukt waren foto's
gemaakt door de band zelf en niet door een andere fotograaf. Het
waren meer moment opnames. Die bepaalde lading van spontaniteit die
in de foto's zaten sprak mij aan. Ondanks dat het voor mij bekende
muzikanten waren zag je hun afgebeeld als 'normale' mensen. En toch
op sommige foto's was het wel te merken dat ze niet zo 'normaal'
waren. Die combinatie van alles vond ik interessant en deze foto's
leken mij meer geschikt voor mij om te gebruiken dan de foto's van
vorig jaar.
Ik had er een aantal
verzameld en die meegenomen naar school. Daar begon ik ze na te
schilderen met aquarel en met acryl. Ik vond het leuk om ze zo te
maken en ging ondertussen opzoek naar meer afbeeldingen. De uitkomst
waren voornamelijk kleine schilderingen met zwart acryl op a4
formaat. Na die aantal kleine werkjes vond ik het tijd om ze wat
groter te maken. Ik nam een foto en een vel 70x100 papier en begon
met zwart een groter werk te maken. Ik was er best tevreden over en
kreeg ook positieve reacties van ander mensen. Ik voelde mij nog
steeds goed en was ook blij met het onderwerp dat ik had gekozen om
mee te werken. Ik voelde mij er beter bij dan bij de werken van vorig
jaar en dat was ook te zien in mijn werk. De leraren hadden dat ook
gemerkt. Ik was gewoon lekker bezig en da voelde goed.
Na een tijdje zo te
hebben gewerkt heb ik drie regels om mee te werken opgekregen; groter
papier, grotere kwasten, en geen zwart meer. Ik vond het wel een
leuke uitdaging en begon daar ook mee te werken. Met nieuwe kwasten,
meer papier en met kleur ging ik aan de slag. Het begin ging niet
zoals ik wou en was verkeerd begonnen. Een dag later ging ik verder
en toen ging het wel goed, nadat ik de juiste handeling had gevonden
voor de grote kwasten. Ik was best tevreden met het uiteindelijke
werk en de leraren ook. Tot nu toe is dit werk het werk waar ik het
meest tevreden mee ben dit semester ondanks het slechte begin. Ik
begreep toen ook de regels en vooral dat ik groter moest werken met
grotere kwasten, en doe het nog steeds. Vanaf dat moment begon voor
mij de minor tekenen. In die tijd was ik daar mee bezig en kwam mijn
eigen werk op een laag pitje.
De bedoeling van de
minor aan het eind was om het te verbinden met je eigen werk, maar op
een één of andere manier lukte mij dat niet. Na de minor en de
kerstvakantie zat ik iets minder goed in mijn ritme dan daarvoor. Ik
wou graag weer verder waar ik gebleven was maar dat was wat minder
makkelijk dan dat ik zou willen. Ik bedacht mij toen dat ik gewoon
weer moest beginnen zoals ik dat deed aan het begin van het school
jaar. Ik heb dus een aantal aquarelletjes gemaakt op a4 vellen. Ook
begon ik weer met het maken van schilderijtjes met zwart, maar nu met
inkt en niet met acryl. Het werken met zwart deed ik omdat ik dat
altijd een fijne manier vind om te doen. Zo wou ik weer proberen
terug te komen bij mijn oude ritme. Het groot blijven werken met
grotere kwasten ben ik nog wel blijven toen, alleen niet in de
hoeveelheid als dat ik zou willen.
De combinatie van groot
met inkt vond ik wel leuk, maar het uiteindelijke werk was ik wat
minder tevreden mee. Op dit punt zit ik nu nog.
Mijn plannen voor het
volgende semester is om te schilderen met olieverf en om op zoek te
gaan naar een eventuele vervanger van papier als ondergrond. Verder
wil ik nog wel verder gaan waar ik was gebleven en hopen dat ik weer
zo lekker in mijn vel kom als aan het begin.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tekst
Semester 6
Voor
dit semster ben ik verder gegaan waar ik was gebleven het vorige
semester. Ik begon dat semester met het gewoon schilderen van
plaatjes die ik tegenkwam en leuk vond. Al gauw begon er een
onderwerp te ontstaan; The Kills. The Kills zijn een band waar ik in
geïnteresseerd ben. Ik vind hun muziek leuk, en de foto's die ze
zelf maken ook. Die foto's kom ik regelmatig tegen op het internet.
Om een beetje inspiratie voor mijzelf op te doen, en om ook een soort
uitlaat voor mijn interesses te hebben, zit ik op een site genaamd
Tumblr. De pagina die je dan hebt is eigenlijk een soort blog.
Foto's, filmpjes, tekst en andere dingen die ik daar vind en leuk
vind zet ik op mijn pagina. Zo kom ik dus ook aan mijn beeldmateriaal
voor mijn schilderwerk.
Mijn
werkwijze dit semester is gewoon hetzelfde als de vorige; de foto's
schilderen die ik leuk vind en die mij aanspreken, maar ik had er
verder niet veel aan gedacht waarom ik nou juist dat schilder wat ik
schilder. Ook na een gesprek met Arjan raadde hij mij aan om daar
meer over na te denken en om het op te schrijven. En dat ben ik ook
gaan doen, maar ik vond het lastig. Het was iets waar ik nooit over
had nagedacht en eerst ook niet hoefde.
Wat
mij het voornaamste aanspreekt in de foto's die ik kies, is dat het
bekende muzikanten zijn in een normale omgeving. De foto's zijn ook,
voor zover ik weet, gemaakt door de band zelf, en niet een betaalde
fotograaf voor een tijdschrift. Als het geen bekende muzikanten
waren, dan hadden het gewoon kliekjes zijn van het leven van
willekeurig mens. Ik had het bijna zelf kunnen zijn.
Het
feit dat het muzikanten zijn, en niet bekende acteurs o.i.d. heeft
meer te maken met het feit dat naast schilderen, muziek ook een soort
uitlaat voor mij is. Ik speel zelf al een aantal jaar geen muziek
meer, maar luister het wel regelmatig. Door een koptelefoon op te
doen en dan muziek te luisteren is altijd al een maniertje van mij
geweest om mij tijdelijk af te sluiten van de wereld.
Vooral
in de tijd toen ik in de onderbouw van de middelbare school zat, was
dat mijn enige uitlaat. Ik ben altijd al wel verlegen en wat onzeker
geweest, maar in die periode had ik er het meeste last van en zat het
mij het meeste in de weg. Maar door muziek te luisteren was dat even
niet zo.
Ik
kon in die tijd, als ik een nieuwe band had ontdekt of iets, mij
nogal best obsesseren daarover.
Ik
kon er constant over praten en weet ik wel niet hoeveel plaatjes
opzoeken en opslaan op mijn computer. Maar dat was toen. Het
obsesseren van toen zich heeft zich in grove lijnen getransformeerd
van plaatjes opslaan, naar het schilderen ervan.
Dat
is eigenlijk hoe ver ik er mee ben, maar voor mijn gevoel zit er nog
wel wat meer achter, maar kan ik dat nog niet voor mijzelf
verwoorden.
Verder
ging het dit semester naar mijn idee wel goed. Ik had mijn zekerheid
die ik had het vorige semester had gekregen niet kwijtgeraakt. Er
waren wel eens momentjes waar ik het idee had dat het wat minder
ging, en dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend ging. Dan was ik
uit mijn ritme, of mijn zin was wat minder, maar meestal bleef dat
niet lang zo. Pas na een gesprek met Harry, waar hij zei dat er best
wel wat was gebeurd het afgelopen half jaar, had ik zelf ook pas
door. Niet zo lang daarna zei Arjan hetzelfde. Om zo bevestiging te
krijgen voor je eigen gevoel, is dat wel een fijne afsluiter van het
derde jaar. Wat ik volgend jaar precies ga doen weet ik nog niet. Ik
wil in ieder geval verder gaan waar ik was gebleven. Er zijn nog
genoeg dingen te doen en te leren. En daar heb ik ook wel zin in.
