Suzanne Haarhuis

maandag 30 maart 2015

Vervelen

Mijn werk gaat over verveling. Ik verveel me ook snel, dan maak ik tekeningen waar ik niet bij nadenk, patronen. Of ik luister naar muziek, bij voorkeur uit de jaren 70 en 90. De muziek van nu vind ik minder interessant, op een uitzondering na.De mensen die ik schilder zijn ook afgebeeld in een dergelijke toestand: ze hangen op de bank, zitten aan een tafeltje wat te denken, zitten achter een kassa niets te doen. Ik schilder van foto’s die ik van het internet pluk, dat begon met portretten van de muzikanten die ik bewonder maar nu zijn het willekeurige figuren. Ik selecteer ze op hun houding, maar ook de omgeving waarin ze zich bevinden. De zogenaamde restruimte: de ruimte tussen de figuur en het kader, is belangrijk in mijn werk en krijgt steeds meer betekenis. Ik bepaal het kader en laat daarbinnen delen wit, kies ervoor een patroon nauwkeurig uit te werken of om de ruimte als een abstract patroon neer te zetten. Het zijn geen portretten die ik schilder, vaak zelfs hebben de mensen geen gezicht, ze zijn in feite neutraal. Mijn figuren gaan op in die ruimte, zijn er onderdeel van, precies zoals dat bij verveling gebeurt.